Aνατροπή

Δεν θα ήθελες να φτιάξουν όλα στη ζωή σου μ`έναν μαγικό τρόπο
γιατί τότε θα υπάρχουν μαγικοί τρόποι
κι αυτό θα ανατρέψει όλα όσα γνωρίζεις για τον κόσμο.

Το Κατα Ιωάννην

Αποσπασματικές λέξεις και Έλληνες στα πέρατα
περηφάνεια χωρίς αντίκρυσμα
οι μέρες ήταν πομπώδεις
πως δήθεν έφερναν πίσω τα παλιά μας όνειρα,
όλο υποσχέσεις πως οι ωκεανοί θα λειτουργήσουν σαν γέφυρες
πως τα εμπόδια είναι σακούλες με δόξα
και πως το κλάμα μας των τελευταίων χρόνων
θα διηθήσει τον εαυτό του και νερό,
σκέτο νερό θα απομείνει.

Μάταια.

Άνοιξε το Κατα Ιωάννην σε μια τυχαία σελίδα
κι αποφάσισε να συγκινηθεί ξανά απ`το Πάσχα,
αν δεν είναι αυτός ο λόγος Του Θεού
τότε Ο Θεός δε μας μίλησε ποτέ,
δειλοί και ακοινώνητοι θα απομείνουμε
μέσα στο κινδυνώδες σύμπαν που διαστέλλεται.

Έλα.

Κιαν οι θάλασσες μας χωρίζουν
μπορούμε ακόμα να μπολιάσουμε τις μοντέρνες μας αρετές
μ`εκείνα τα παιδικά τραγούδια,
που σαν αχός τις διασχίζουν κι έρχονται καταπάνω μας
απο κείνο τον μακρινό τόπο που και οι ίδιοι ήρθαμε.

Άνοιξε ξανά τη Βίβλο σε μιά τυχαία σελίδα.Κατα Ιωάννην.
Επιστροφή,έλεγε μιά λέξη.
Μιά μικρή λέξη στην τρίτη παράγραφο. 

O τελευταίος βασιλιάς της Σερβίας

Ήμουν ο τελευταίος βασιλιάς της Σερβίας
ήταν τα τελευταία χρόνια του 21ου αιώνα
ήμασταν ακόμα ζωντανοί,ήμασταν ακόμα Σέρβοι

Κάποιος θυμήθηκε εκείνες τις αλήθειες που μας ένωσαν
κάποιος μέσα στη μνήμη του είχε σκοτωμένα πουλιά
και άλογα με δυνατούς πολεμιστές

Κανείς δεν ξέρει ποιοι είμαστε
είμαστε χριστιανοί οπλισμένοι με Καλάζνικωφ
η ψυχή μας βουτάει στο μέλι και μετά μιλά μιά ακατάληπτη γλώσσα
η ψυχή μας είναι άγνωστη,
μένει άγνωστη για να προστατευτεί
η ψυχή μας είναι ευγενική και θυμωμένη
μα πάνω απ`ολα είναι άγνωστη

Ήμουν ο τελευταίος βασιλιάς της Σερβίας
και φέρνω την είδηση πως τελευταίοι
τελευταίοι πεθάναμε
όταν η γη έγινε μιά πυρακτωμένη μπάλα ασημένιου φωτός

κανείς δεν το περίμενε πως τελευταίο το Βελιγράδι
το Βελιγράδι χωρίς κιθάρες
θα φώναζε "αντίο" απο ενα σημείο του σύμπαντος προς όλα τα άλλα...

Ποιός να το φανταστεί?

Ήμουν ο τελευταίος βασιλιάς της Σερβίας
ανέβηκα σ`ενα μηχανικό άλογο και χρησιμοποίησα το όπλο μου
ενα όπλο που πετούσε λουλούδια χωρίς σφαίρες
ενα όπλο που φοβόταν τη θάλασσα

Δε θυμάμαι ποιός Άγιος με προστάτευε μα τα χέρια του έσταζαν
ξανθό ιδρώτα και κίτρινο αίμα
-δε θυμάμαι ποιός ήταν μα βγήκε απ`τους βάλτους πιστεύοντας
πως θα σωθεί ενα κομμάτι απ`τη χώρα μου
περικυκλωμένο έστω απο γαλάζιο φώς

έκανε λάθος

Ήμουν ο τελευταίος βασιλιάς της Σερβίας
Ήμουν ο τελευταίος βασιλιάς της Γης.

Σεβασμός

Ό,τι θρηνήσαμε δεν πρέπει να γυρίσει πίσω
θα προσβάλει το θρήνο μας
ποτάμια δάκρυα χύσαμε καθώς το θάβαμε
ποτάμια που μας πήραν μακριά του
και μας έβγαλαν σε μια άλλη πατρίδα που δεν το χρειάζεται
σε μια άλλη γη,χωρίς άμμο και μνήμη.

Αντίο παλιά μου πληγή
είσαι τώρα ένα στοιχείο ταυτότητας
ένα διαβασμένο βιβλίο που δρά σε παρελθοντικούς χρόνους
κιάν ακόμα λάμπει μέσα στη φιλολογική του αθανασία
δεν παύει να φθίνει.

Αυτά που θρηνήσαμε δυστυχώς τα θρηνήσαμε
θα `ταν καλύτερα να μέναν δικά μας
μα φύγαν.
Φύγαν.