Χωρισμός

Και κάποια στιγμή

τίποτα δικό μου δε θα μείνει

θα τ` αφαιρέσει ο χρόνος με αργό θυμό

και με τ` ανίκητα χέρια του

θα ριζώσει στη θέση των στιγμών μου

όμορφα δέντρα και χαμόγελα

καινούργιες αναμνήσεις

με ευτυχία και δυστυχία μπερδεμένες

μα όχι δικές μου˙

τώρα αλλονών και ξένων χέρια και πειράγματα

αστεία λόγια και ανθρώπων δράματα

θ` αρχίσουν να χαράζονται

και στα γραμμένα πάνω

άλλες γραφές θ` αφήνουν˙

και `μεις θα σβήνουμε αγάπη μου

θα μας νικάνε απαλά οι εποχές κι οι μήνες.