Ο ψαράς και το σκυλί

Πρώτες μέρες του Σεπτέμβρη βάφτισες

έναν αδέσποτο σκύλο. Το έκανες μόνο

από λύπηση. Οι σκύλοι, να ξέρεις,

παίρνουν τα πάντα προσωπικά. Οι ψαράδες

βαφτίζουν ,συνήθως, τα κύματα. Τώρα

τα κοιτάς και τους λείπει ένα όνομα. Τα

κύματα δεν κρατάνε κακία ωστόσο. (Κι έπειτα

οι σκύλοι χρειάζονται πολύ περισσότερο

ένα όνομα.)

Εκείνος περιμένει τώρα το φίλο του.

Προτού τον συναντήσει δεν είχε όνομα : δηλαδή

κάποιος, φύσηξε ψυχή μέσα του!

Κάθε δειλινό περιμένει. Δε ξέρει ποιήματα.



[ποίημα που δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό site Τοβιβλίο.net, κατόπιν συμπεριλήφθη στον δεύτερο τόμο του συλλογικού έργου "Μια εικόνα... Χίλιες λέξεις"]