O  τρόπος

Σταθερά βιώνουμε τον τρόμο της δημιουργίας,

διστάζουμε (όπως ο Θεός το θέλησε), ψιθυρίζουμε ακατανόητες

επικλήσεις,

αναμασάμε τις ίδιες προκλήσεις, στο φεγγαρόφωτο επιχειρούμε

σκιρτήματα με τις γκόμενες των άλλων.

Τα παιδιά μας μεθαύριο θα γίνουν παράλληλοι ψεύτες

κυοφορώντας τα δικά μας ζωτικά ψεύδη.

Αυτό δεν είναι ένα παράλληλο σύμπαν παρά μόνο το δικό μας

αιώνιο σπιτικό ˙ στο ιδιωτικό τζάκι τα κόκκαλα των δήθεν προγόνων μας

είναι ίδια με τα δικά μας, αυτά που φοράμε για να πάμε στο μπακάλη

ή στην κυριακάτικη λειτουργία.