Στάλες

Το παρελθόν μας πέφτει απ` τον Ουρανό

κλεισμένο μέσα σε στάλες βροχής

θέλει να πεθάνει σκάζοντας στη Γη

όμως κι εκεί

εμείς βρισκόμαστε

θα το παραλάβουν τα χέρια μας

ή ακόμα κάποιοι επιτήδειοι

Καραγκιόζηδες με ανοιχτό το στόμα

θα το καταπιούν διασκεδάζοντας.

«Η ποίηση δεν έχει να εκφράσει μια πραγματικότητα. Είναι η ίδια μια πραγματικότητα»

Τριστάν   Τζαρά

5 & 5

Χθες θέλησα να ξεχάσω τον ίσκιο σου
να πω στον εαυτό μου μια σύντομη ιστορία
η βροχή να γίνει επικίνδυνη
το σκοτάδι φίλος
Εσύ μια άγνωστη χώρα

Όμως έκανα μόνο δυόμιση βήματα
πριν πω τ` όνομά σου
και τότε σκέφτηκα πως κάποιες φορές
η αγάπη μπορεί να γίνει τόσο αφόρητη
όσο η μοναξιά.

Μελόδραμα

Από μια μεγάλη τρύπα στο στήθος
βλέπω το παρελθόν μου.

Κάποτε η αγάπη μας έκανε ελεύθερους,
τη γλώσσα των χελιδονιών
μιλούσες ακατάπαυστα.
Σου έδωσα τα πάντα,
ο,τιδήποτε θέλησες υπήρξε και φωτοτυπήθηκε
στην άκρη της γλώσσας μου.

Η αγάπη ξανθή νεότητα πλημμύρισε
άμμο τα σώματα φεύγοντας,
η αγάπη δικάστηκε, η αγάπη αθωώθηκε,
με τρεχούμενο φως ξεπλήρωσε
όσους την πρόδωσαν.

Οι άνθρωποι στους καθρέφτες

Οι άνθρωποι στους καθρέφτες μετράνε
την ποσότητα της απόγνωσης που ξεφεύγει
από το βλέμμα τους
προδίδοντας δυσάρεστες σκέψεις
αποφευκτικές τακτικές
στιγμιαία τσαλακώματα
ή εμπειρίες προσωπικής συντριβής.

Και τόσα ακόμα
αληθινά ή φανταστικά δεδομένα.

Όταν πια πεισθούν πως κάτι λίγο μόνο φαίνεται
που στην τελική κανέναν δε θα υποψιάσει
μικραίνουν το μέγεθος του καθρέφτη
χαμηλώνουν το κεντρικό φως
και ανακαλύπτουν την ομορφιά τους

ίσως και κάποια υφέρπουσα καλοσύνη.

Αποκλειστικά θετικές πληροφορίες
επιθυμούμε απ` τον καθρέφτη μας
αφού τα μάτια των φίλων δε θέλουν
να βοηθήσουν ιδιαίτερα την προσπάθειά μας
να φαινόμαστε όλο και περισσότερο υπέροχοι.

Μόνοι μας

σουλουπώνουμε ό,τι εκπίπτει
της δικαιοδοσίας
του δίδυμου ηθοποιού μας.

Ολομόναχοι.

Μόνο αυτό

Το μόνο που θέλω να έχω
το κρασί των στιγμών που αγάπησα,

θάρρος που μοιάζει με ηρώων απαντοχή
πνιγμένη στα κλάματα.

Προδότης

Με τους λάθος φίλους στους σωστούς τόπους
έτσι πια αντιλαμβάνεσαι το θρίαμβο
διέσχισες τον εαυτό σου από τη μιαν άκρη ως την άλλη
κι έφτασες σε μιαν άδεια χώρα χωρίς συνήθειες
χωρίς εξαρτήσεις και μυστικά.

Σου αρκεί να περιφέρεις το θλιμμένο σωσία σου
αποδεκτά να διατυπώνει στην ομήγυρη
καινοφανείς θεωρίες,
πως όσοι εκχώρησαν το πνεύμα τους τουλάχιστον επιβίωσαν,
αν και όφειλαν να το κάνουν
τηρώντας τα προσχήματα.

Έτσι ζώντας
Προδίδεις
όχι μόνο εσένα,
αλλά και όσους σε αγάπησαν
όσο ήσουν οικείος.