k-zax.blogspot.com
zaxarakiscostas@gmail.com
Παρασκευή 22 Μαΐου 2020
Μέσα στις γυναίκες ο Θεός
Μέσα στις Γυναίκες ο Θεός
για αιώνες πνιγηρή ανάσα
ενώ η θάλασσα από πάνω τις σχισμές καλεί
να σταθούν ολόρθες
-όπως ο Ιησούς μέσα σε μια καθολική εκκλησία-
οι γυναίκες ,την Αίγλη μισώντας, παραμένουν άκαρδες
ποτίζουν μετά μέσα στη νύχτα την κρυμμένη δροσιά
μα μόνο για λίγο
η αλήθεια καταλήγει στη στεριά
το σώμα τους σφίγγει
από τα σπλάχνα τους βγαίνει ένα παιδί που μασάει στα δόντια την Ενόραση
κι όλα αυτά
επειδή ο Θεός στις γυναίκες σκάβει το χώμα σαν δύστροπος άντρας
ή άλλοτε δίνοντας υποσχέσεις καλόβολες επιτρέπει στο μεσημέρι να λάμψει
στο κόκκινο τριαντάφυλλο να μοσχοβολά όταν γυρίζεις από την εκκλησία
στο γιό σου να κατοικεί στα χέρια σου
και κατά βάθος να φταις
που μισώντας με μαύρες κατάρες το χρώμα σου αγαπάς Το Θεό
Το Θεό που σε λυτρώνει μόνη μέσα στο δωμάτιο
Επισκέπτης.
Παρασκευή 22 Δεκεμβρίου 2017
Χωρισμός
Και κάποια στιγμή
τίποτα δικό μου δε θα μείνει
θα τ` αφαιρέσει ο χρόνος με αργό θυμό
και με τ` ανίκητα χέρια του
θα ριζώσει στη θέση των στιγμών μου
όμορφα δέντρα και χαμόγελα
καινούργιες αναμνήσεις
με ευτυχία και δυστυχία μπερδεμένες
μα όχι δικές μου˙
τώρα αλλονών και ξένων χέρια και
πειράγματα
αστεία λόγια και ανθρώπων δράματα
θ` αρχίσουν να χαράζονται
και στα γραμμένα πάνω
άλλες γραφές θ` αφήνουν˙
και `μεις θα σβήνουμε αγάπη μου
θα μας νικάνε απαλά οι εποχές κι οι
μήνες.Δευτέρα 18 Σεπτεμβρίου 2017
Μίλησε στη μέρα
δεν μπορώ να δω την ομορφιά σου της
είπε
έπαψα να είμαι ποιητής
Οι άνθρωποι με κυβερνάνε με την
καλοσύνη τους
και χιλιάδες καλώδια ένωσαν
ακανόνιστα τον κόσμο
πώς λοιπόν να σου γράψω ποιήματα;
Δεν υπάρχουν πια δημόσια θεάματα,
ούτε διάσημα θηρία
όσοι διαφωνούσαν ξήλωσαν τις
πεποιθήσεις τους
και μεταμφίεσαν τα πάθη τους
σε κάτι βρώσιμο και αποδεκτό
Δε χρειαζόμαστε κανένα γενναίο ψεύδος
να μας πείσει
πως οι μικρές μας διαφορές θα
επιζήσουν
δε θα τα καταφέρουν, μα τώρα πια δεν
πειράζει
Αυτό που στ` αλήθεια μου λείπει
είναι μια τόσο συγκεκριμένη δική μου
εποχή
ούτε το πριν της νοσταλγώ ούτε το
μετά
αυτή την ίδια είναι που θέλω
Πέμπτη 6 Απριλίου 2017
O τρόπος
Σταθερά βιώνουμε τον τρόμο της
δημιουργίας,
διστάζουμε (όπως ο Θεός το θέλησε),
ψιθυρίζουμε ακατανόητες
επικλήσεις,
αναμασάμε τις ίδιες προκλήσεις, στο
φεγγαρόφωτο επιχειρούμε
σκιρτήματα με τις γκόμενες των άλλων.
Τα παιδιά μας μεθαύριο θα γίνουν
παράλληλοι ψεύτες
κυοφορώντας τα δικά μας ζωτικά ψεύδη.
Αυτό δεν είναι ένα παράλληλο σύμπαν
παρά μόνο το δικό μας
αιώνιο σπιτικό ˙ στο ιδιωτικό τζάκι
τα κόκκαλα των δήθεν προγόνων μας
είναι ίδια με τα δικά μας, αυτά που
φοράμε για να πάμε στο μπακάλη
Τρίτη 13 Σεπτεμβρίου 2016
Ο ψαράς και
το σκυλί
Πρώτες μέρες
του Σεπτέμβρη βάφτισες
έναν
αδέσποτο σκύλο. Το έκανες μόνο
από λύπηση.
Οι σκύλοι, να ξέρεις,
παίρνουν τα
πάντα προσωπικά. Οι ψαράδες
βαφτίζουν
,συνήθως, τα κύματα. Τώρα
τα κοιτάς
και τους λείπει ένα όνομα. Τα
κύματα δεν
κρατάνε κακία ωστόσο. (Κι έπειτα
οι σκύλοι
χρειάζονται πολύ περισσότερο
ένα όνομα.)
Εκείνος
περιμένει τώρα το φίλο του.
Προτού τον
συναντήσει δεν είχε όνομα : δηλαδή
κάποιος,
φύσηξε ψυχή μέσα του!
Κάθε δειλινό
περιμένει. Δε ξέρει ποιήματα.
[ποίημα που δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό site Τοβιβλίο.net, κατόπιν συμπεριλήφθη στον δεύτερο τόμο του συλλογικού έργου "Μια εικόνα... Χίλιες λέξεις"]
[ποίημα που δημοσιεύτηκε στο λογοτεχνικό site Τοβιβλίο.net, κατόπιν συμπεριλήφθη στον δεύτερο τόμο του συλλογικού έργου "Μια εικόνα... Χίλιες λέξεις"]
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)